อ่านแล้วชอบใจกด Like หรือ แชร์เรื่องที่ชอบใจแบ่งให้เพื่อนๆอ่านด้วยนะครับ

วันพฤหัสบดีที่ 28 กุมภาพันธ์ พ.ศ. 2556

เรื่องที่ 293 สุราษฎร์ธานี



อาชีพพยาบาลต้องมีความอดทน  และใจเย็นเป็นสำคัญ  ทำหน้าที่ได้ทุกเรื่อง
อย่างไม่ขัดเขิน คนไข้ที่ช่วยเหลือตัวเองไม่ได้ ถึงคราวต้องเช็ดตัว พยาบาล
ก็ต้องเช็ดให้ ที่สำคัญต้องเช็ดทุกส่วนของร่างกาย และต้องสะอาดเรียบร้อย
พยาบาลสาวก็ต้องเช็ดตัวผู้ป่วยชายได้อย่างไม่ขัดเขิน  
           
ผู้ป่วยชายรายนี้เป็นรายที่ช่วยเหลือตัวเองไม่ได้ สติเขายังดี พูดจาได้อย่างปกติ
หูตาก็ไม่บกพร่อง เขานอนรักษาตัวมาแล้วเป็นแรมเดือน มีพยาบาลวัย 50 ปี  
และวัย 30 ปี ที่มีหน้าที่ดูแลผู้ป่วยรายนี้ มีบางเรื่องบางราวที่พยาบาเกิดข้อ
สงสัยในตัวผู้ป่วยรายนี้

" น้อง..พี่ว่าคนไข้รายนี้คงรักภรรยาของแกมาก "   
น้ำเสียงบ่งบอกถึงความสงสัย ความเคลือบแคลงอย่างแท้จริง
" พี่รู้ได้ไง " พยาบาลสาวถามด้วยอาการลังเล
" ตอนที่พี่เช็ดตัวให้เขา น้องสังเกตบ้างมั้ย ว่า..."
" สังเกตอะไร " 
ความสงสัยเพิ่มดีกรี  พยาบาลสาวจึงรีบถามทั้ง ๆ ที่ยังพูดไม่จบ
" ก็อ้ายน้องชายของแกมีรอยสักไว้ด้วย " พูดไปขำไป
" น้องชายที่ไหน น้องไม่เข้าใจ " พยาบาลสาวยิ่งงงเพิ่มขึ้น
" น้องชายที่พี่พูดถึง นั่นก็ไอ้เจี๊ยวของแกนะซิ พี่พูดเป็นนัย ๆไม่กล้าพูดตรง ๆ "  
" รอยสัก..เออน้องเห็นแล้ว แต่ก็ไม่นึกอะไรหรอก" น้ำเสียงแฝงด้วยสัตย์ซื่อ
" นั่นแหละที่บอกว่าแกคงรักภรรยามาก  น้องรู้ไม่การสักนี้เจ็บมาก ๆ 
  แกยังตั้งใจสักชื่อภรรยาเอาไว้ " พูดไปหัวเราะไป
" เออ..พี่ น้องก็ยังสงสัยว่าเป็นชื่อภรรยาของแกได้อย่างไร "
" รอยสักเขียนว่า .." สุนี " มันก็คงเป็นชื่อผู้หญิง และพี่เข้าใจว่าไม่ใช่ชื่อแฟน
  เก่าของแกแน่ ต้องเป็นภรรยาปัจจุบันแน่นอน " พูดอย่างมั่นใจ
" น้องว่าคงไม่ใช่ " พูดอย่างมั่นใจเช่นกัน
" จะไม่ใช่อย่างไร ชื่อที่ปรากฏมันพ้องนี่ ชื่อสุนีต้องเป็นชื่อผู้หญิง " 
 ย้ำด้วยเสียงหัวเราะ
" เอ๊..น้องตาฝาดไปมั้ย ตอนที่น้องไปเช็ดตัวทุกครั้ง น้องเห็นรอยสัก สักว่า  
  สุราษฎร์ธานีพูดด้วยสายตาขบคิด

ไม่มีความคิดเห็น:

แสดงความคิดเห็น