ไม่เจอกันนาน
เมือเพื่อนรุ่นเดียวกันตอนมัธยมจากกันมา40กว่าปีมาพบกัน อะไรจะเกิดขึ้น
เวลามองคนที่อายุรุ่นราวคราวเดียวกับคุณ.. คุณเคยรู้สึกไหมว่า...
"ตานี่ดูแก่จัง.. ตัวฉันเองยังดูหนุ่มกว่ามันตั้งเยอะเลยว่ะ"
ถ้าคุณเคยนึกอย่างนั้น.. ลองอ่านเรื่องนี้ดู...
ผมมีนัดครั้งแรกกับหมอฟันคนใหม่ ระหว่างที่นั่งรอ ผมมองข้างฝา มีใบประกาศนีย
บัตรติดอยู่ พอเห็นชื่อก็จำได้...ยังจำได้ถึงภาพหนุ่มหล่อ สูงสง่า ล่ำสัน เป็นเพื่อน
ที่เคยเรียนมัธยมปลายห้องเดียวกัน แต่ไม่ได้เจอกันเลยเกือบ ๔๐ ปีมาแล้ว...
พอถึงคิวเข้าห้องทำฟัน.. เห็นหน้าหมอเข้าจริงๆก็ต้องเปลี่ยนใจ..นึกในใจว่า...
"คงชื่อซ้ำกันมั้ง เพื่อนกูไม่น่าจะแก่กว่ากูขนาดนี้นี่หว่า"
เพราะหมอที่เห็นนั้นเป็นชายแก่ หัวที่ค่อนข้างล้านนั้นมีผมหงอกหรอมแหรม
หน้าก็เหี่ยว พอตรวจฟันเสร็จ ผมถามหมอว่าเรียนมอหกที่โรงเรียนบางแสนหรือเปล่า
"ใช่ครับ" หมอตอบ
"จบมอหกปีไหนน่ะ" ผมถามต่อ
"ปี พ.ศ. ๒๕๐๘" หมอตอบ และถามว่า "ถามทำไมหรือครับ"
"อ้าว.. ถ้าอย่างนั้นก็เรียนห้องฉันน่ะซิ" ผมตอบ
หมอจ้องหน้าผม เพ่งพินิจพิจารณา แบบพยายามทบทวนความทรงจำ
แล้วในที่สุดก็ถามออกมาว่า
"ขอประทานโทษเถอะครับ.. ผมนึกไม่ออกจริงๆ....อาจารย์สอนวิชาอะไรครับ ?
ไม่มีความคิดเห็น:
แสดงความคิดเห็น