เสพสมบ่มิสม..ฉบับหลุดโลก
สวัสดีค่ะ อาหมอที่เคารพหนูติดตามอ่านคอลัมภ์ของอาหมอมานานแล้วค่ะ จากถุงกล้วยแขก
ที่แม่หนูขาย หนูชอบอ่านเรื่องความทุกข์
ความเจ็บปวดของชาวบ้านค่ะ นึกไม่ถึงว่าวันนี้มันย้อนมาหาหนู
เข้าเต็มเปา คราวนี้หัวเราะไม่ออกค่ะ
อาหมอคะ หนูอายุ 17 ขวบแล้ว…เมื่อปีกลางมะโรงที่ผ่านมาหนู
ได้รู้จักกับผู้ชายที่โรงเรียน เขาชอบมองหนูค่ะ แต่หนูพยายาม
ไม่สนใจเขาเพราะเราต้องตั้งใจเล่าเรียนจริงไหมค่ะ
เขามาชวนหนูคุยหนูก็พยายามเลี่ยง พอเขาชวนกินข้าวหนูก็กินค่ะ
เพราะเขาออกเงินให้นี่คะ เราคบกันอยู่นานค่ะ เกือบ 2 วัน
เขาก็ชวนหนูไปดูหนังค่ะ หนูรีบปฏิเสธค่ะ แต่พอเขาบอกว่าเขา
เลี้ยงเองหนูก็โอเค
ในโรงหนังเขาพยายามจับมือจับไม้หนู หนูไม่ยอมเพราะข้าวโพดคั่ว
มันจะหกหนูเสียดายค่ะ พอดูหนังเสร็จเราก็นั่งรถเมล์กลับบ้าน
แต่เขากลับชวนหนูลงกลางทาง หนูเหลือบมองเห็นป้าย
ด้านหน้าทางเข้าเขียนว่าโรงแรมก็ทั้งโกรธ ทั้งอายคนเขาค่ะ
หนูต่อว่าเขาแล้วรีบวิ่งหนีเข้าไปข้างใน
บอกบ๋อยที่วิ่งตามว่าหนู ขอห้องวีไอพีค่ะ หนูเข้าไปนั่งอยู่บนเตียง
เขาเข้ามากอดจูบหนู หนูก็ผลักเขาออกแล้วผลัดผ้ามานุ่งผ้าเช็ดตัว
หนูกลัวเสื้อยับค่ะ
อาหมอคะหนูสู้แรงเขาไม่ได้ค่ะ หนูตกเป็นของเขา ก็ผู้หญิงตัวเล็กๆ
จะเอาแรงที่ไหนไปสู้จริงไหมคะ หนูเลย สั่งลิโพมาดื่ม 2 ขวด
ก็พอมีแรงหิ้วเขาออกจากห้องกลับบ้านได้ค่ะ
หลังจากวันนั้นเขาก็พยายามชวนหนูอีก หนูต้องให้เขารับปากว่า
เขาเป็นคนจ่ายค่าห้อง กับค่าลิโพ! หนูถึงตกลงค่ะ
อาหมอว่าหนูเสียเปรียบไหมคะ เพราะหนูต้องออกค่ารถเมล์เองค่ะ
ไม่มีความคิดเห็น:
แสดงความคิดเห็น