งานศพ
รูที่เล็ก มันก็คับ ดันไม่เข้ายิ่งหงอยเศร้า ที่มันแดง เหมือนของหมา
รูที่ใหญ่ มันก็หลวม ยิ่งละอา
โชคไม่มา ยังได้ได้ ต้องหยุดไป
กลับไปเอา ที่พอดี กับความใหญ่
เพื่อจะใส่ ให้พอดี ดั่งใจหวัง
เมื่อมันได้ ดันก็เข้า พอดีจัง
ใส่ทันฟัน รองเท้าใหม่ ที่ซื้อมา
ไปหาเธอ ทั้งที ให้มีมาด
ให้เด็ดขาด เธอจะได้ ครั่งไคล้ฉัน
รีบยิบชุด สีขาว มาใส่พรัน
ใจก็ฝัน ถึงภาพเธอ ประทับใจ
ถือกุหลาบ ช่อใหญ่ใหญ่ ไปให้ด้วย
ทำสำรวย ย่างก้าว อย่างเก๋ไก๋
ถึงบ้านเธอ แทบถูกเตะ ตกบันได
อ๋อ...ลืมไป ว่าเธอตาย ได้สองวัน
ไม่มีความคิดเห็น:
แสดงความคิดเห็น