ทัพพีที่หายไป
เมื่อวินัยเชิญแม่ของเขามากินมื้อค่ำที่อพาร์ทเมนท์ ซึ่งเขาอยู่กับสาวสวย
ชื่อ นิสา คุณแม่จึงอดเคลือบแคลงในความสัม
ร่วมโต๊ะมื้อเย็นนั้นเอง คุณแม่ของวินัยเฝ้าสังเกตสายตาที่ทั้งคู่มองสบกัน
จนลูกชายชักเดาใจออก จึงรีบพูดขึ้นว่า
“ ผมรู้นะว่าแม่กำลังคิดอะไร .. แต่ผมยืนยันได้แน่ว่า ผมกับนิสาเป็นแค่
รูมเมทเท่านั้น
หลังจากแม่ของวินัยกลับไปได้ 1 อาทิตย์ นิสาจึงบอกวินัยว่า
“ ตั้งแต่แม่ของคุณมาเยี่ยมเราคร าวนั้น ฉันก็หาทัพพีคันโปรดไม่เจอเลย
ที่จริง ฉันก็ไม่คิดว่าแม่ของคุณจะเอาไปหรอกนะคะ หรือคุณว่ายังไง ”
วินัยจึงตอบว่า
“ ตั้งแต่แม่ของคุณมาเยี่ยมเราคร
ที่จริง ฉันก็ไม่คิดว่าแม่ของคุณจะเอาไปหรอกนะคะ หรือคุณว่ายังไง ”
วินัยจึงตอบว่า
“ ผมก็ไม่รู้เหมือนกัน แต่จะลองเขียนจดหมายไปถามคุณแม่ ดู ”
วินัยจึงนั่งลงเขียนจดหมาย เนื้อความว่า
วินัยจึงนั่งลงเขียนจดหมาย เนื้อความว่า
“ เรียน คุณแม่สุดที่รัก ผมไม่ได้คิดว่าคุณแม่จะเผลอเอาทัพพีที่บ้านผมไป
หรอกนะครับ แต่จะว่าแม่ไม่ได้เอาไป ก็ยังไงอยู่ เพราะทัพพีสวย ๆ คัน
หนึ่งหายไปตั้งแต่วันที่คุณแ ม่มาทานข้าวเย็นที่บ้าน "
ขอแสดงความนับถือ " วินัย ”
หลายวันต่อมา วินัยได้รับจดหมายตอบจากแม่ของเ
“ ถึง ลูกชายสุดที่รักของแม่ แม่ไม่เคยพูดว่าลูกมีอะไรกับนิส
คิดว่าลูกจะไม่มี อะไรกับเธอ เพราะความจริงมีอยู่ว่า ถ้านิสานอนที่ห้องตัวเอง
ก็คงเจอทัพพีนั่นไปตั้งนานแล้ว "
รักมาก " จาก " แม่ ”
รักมาก " จาก " แม่ ”