วันอังคารที่ 11 ธันวาคม พ.ศ. 2555
เรื่องที่ 281 ขาด้วนได้ไง
ขาด้วนได้ไง
สมชายถามเพื่อนด้วยความสงสัยเมื่อเห็นหมูของเขาใส่ขาเทียมข้างนึง
" ศรราม หมูของนายทำไมต้องใส่ขาเทียมด้วยเนี่ย "
" เฮ้ย ! อย่าดูถูกมันเชียวนา หมูตัวนี้น่ะ ช่วยชีวิตครอบครัวเรามาหลายครั้งแล้วนะ "
ศรรามพูดขึงขัง
" มีอยู่หนมีเสือดำหลุดมาจากเขาดิน มันช่วยเราให้รอดถูกเสือกิน "
ศรรามลูบหลังเจ้าหมูด้วยความซาบซึ้ง
" อ้อ มันถูกเสือกัดขาขาดนี่เอง " สมชายเดา
" ไม่ช่ายยยย " ศรรามส่ายหน้า " อีกหนไฟไหม้บ้านเรากลางดึก พวกเราหลับไม่รู้เรื่อง
มันร้องปลุกพวกเรา แถมวิ่งชนประตูจนพัง ให้พวกเราหนีออกมาได้ "
" อ้อคงถูกไฟลวกจนต้องตัดขาสิท่า " สมชายพยายามเดาอีก
" ปล่าวววว " ศรรามโบกไม้โบกมือ " ครั้งล่าสุดนี่มันช่วยเราตอนขับรถตกข้างทางเข้า
บ้านนี่แหละ เราสลบไม่รู้เรื่อง รถก็ค่อยๆจมลงในบ่อข้างถนน มันวิ่งไปตามคนมาช่วย
เรา รอดหวุดหวิดเลยแหละ "
" อ้าว แล้วมันขาด้วนได้ไงล่ะ " สมชายงง
" อ๋อ เราตัดมาทำขาหมูย่างน่ะ สงสาร... ไม่อยากจะฆ่ามัน...นะ "