ขาประจำ
เมื่อเพื่อนรัก นำของขวัญวันเกิดเป็นนกแก้วช่างพูดมาให้
ในตอนสายของวันหนึ่ง ซึ่งกรงนกนั้นมีผ้า คลุมอย่างมิดชิด
แล้วจึงบอกกับ ลุงเทิ้ม ว่า
" อย่าเพิ่งเปิด ผ้าคลุมออกภายใน 3 วันนี้ เพราะนกตัวนี้
ถูกเลี้ยงและโต ขึ้นมาในซ่องแห่งหนึ่ง มันจึงชอบพูดแต่คำ
หยาบคาย ให้ทิ้งไว้สักพักหนึ่งให้มันลืมๆ ไปก่อน "
ลุงเทิ้มจึงเอากรงนกไปแขวนไว้ในบ้าน แล้วรีบ ปิดบ้านออกไปทำงาน
ตอนเย็น ป้าเกื้อ กลับมาถึงบ้านก่อนใคร มองเห็นกรงนก
มีผ้าคลุม แขวนอยู่ จึงเปิดดูด้วยความสงสัย
“ ว้าวๆ.. แม่เล้าคนใหม่ ” เจ้านกทะลึ่งร้องออกมาอย่างดีใจ
ป้าเกื้อ โกรธมาก รีบปิดผ้าคลุม แล้วเดินเข้าครัวไป
ต่อมา ลูกสาวของ ลุงเทิ้ม กลับมาจากโรงเรียนมองเห็นกรงนก
จึงเดิน เข้าไปเปิดผ้าดู
“ ว้าวๆ.. เด็กใหม่ ” เจ้านกทะลึ่งร้องออกมาอย่างดีใจ
ลูกสาว โกรธมาก จึงเดินหนีไป ในขณะเดียวกัน
ลูกชาย ก็กลับมาบ้าน พอ มองเห็นกรงนกก็เดินเข้าไปเปิดผ้าดู
“ ว้าวๆ.. แมงดาตัวใหม่ ” เจ้านกทะลึ่งร้องออกมาอย่างดีใจ
ลูกชาย โกรธหัวฟัดหัวเหวี่ยง เดินหนีเข้าไปข้างใน
พอตกดึก ลุงเทิ้ม เมาแอ๋.. กลับมา ถึงบ้านจำไม่ได้ว่ากรงอะไร
จึงเดินโซเซ เข้าไปเปิดผ้าดู เจ้านกทะลึ่งปรือตามองอย่างงัวเงีย
แล้วส่ายหน้า ก่อนจะพึมพำ
“ โธ่เอ๊ย… ขาประจำ ”
ไม่มีความคิดเห็น:
แสดงความคิดเห็น